Semalam saya mengikut Zainal pergi ke sebuah kedai hardware untuk membeli bolts & nuts. Barangan ini digunakan bagi 'mengikat' pagar rangkai dan kawat rentang kepada tiang konkrit.
Harga sepasang bolt & nut ialah RM0.90 dan Zainal memesan sebanyak 2,500 pasang. Cuba anda kira berapa harganya? Ya, jumlahnya ialah RM2,250. Oleh kerana kuantitinya banyak, kami perlu menunggu 2 hari untuk mendapatkan barangan itu.
Pelayan kedai hardware itu meminta deposit RM250 dan baki RM2,000 lagi perlu dijelaskan ketika mengambil barangan tersebut pada hari esok. Sambil menyerahkan bil sementara (temporary bill), pelayan itu mengingatkan bahawa baki bayaran perlu dibuat secara tunai.
Saya bertanya : Awak mahu saya bawa tunai RM2 ribu? Bahaya bawa wang banyak-banyak. Lebih mudah saya beri awak cek.
Jawab pelayan kedai : Saya masuk dalam, tanya bos dulu.
Dia masuk ke pejabat bosnya dan keluar semula dengan berkata : Minta maaf. Kami tidak terima cek. Awak perlu bayar tunai.
Saya berkata lagi : Leceh bawa wang banyak-banyak. Jika RM100 atau RM200 tidak mengapa. Ini RM2 ribu. Lagi pun, sudah 2-3 kali saya membeli dengan awak, bukan? Cek saya baik. Tidak ada masaalah. Awak jangan bimbang.
Jawab pelayan kedai : Ini company saya punya law. Very sorry.
Balik ke pejabat, saya ceritakan insiden ini kepada staf kami, Mansur. Secara spontan beliau menjawab : Bab berniaga orang Cina memang tegas.
Saya bertanya lagi : Apa boleh kita pelajari daripada insiden ini?
Jawab Mansur : Kita perlu berpegang kepada syarat dan terma jualan yang ditetapkan oleh syarikat. Perkara itu tidak boleh diubah-ubah walau pun pembeli mendesak.
Tambah Mansur lagi : Hanya pelanggan terpilih sahaja diberi keistimewaan khas dan boleh diberi kelonggaran syarat iaitu pelanggan gred A. Yang lain tetap tertakluk kepada syarat-syarat biasa. Kita perlu beritahu kepada pelanggan dengan cara baik supaya dia faham.
Sambil mengangguk saya berkata : Bagus, Mansur. Awak memang bijak! Contohilah pelayan kedai itu.
No comments:
Post a Comment